Al minstens 30 jaar heb ik last van paniekaanvallen. Door de jaren heen leer je er mee omgaan. De antidepressiva die ik er voor slik helpt zeker ook mee.
De paniekaanvallen uiten zich bij mij als zijnde hartproblemen. Zo kan ik het opeens heel warm krijgen, snel kloppend hart, druk op de borst, duizeligheid, tintelende armen en kaken. Heb al enige malen in een ziekenhuis doorgebracht op verdenking van een hartinfarct en/of longembolie.
Niko is altijd mijn “veilige haven” hierbij geweest. Steeds kon hij mij tijdens zo aanval rustig praten, kon ik bij hem komen liggen, liet me boeren (ja ja, dat lucht HEEL erg op) en zodoende was ik na een paar uur weer het vrouwtje.
Hij overtuigde mij steeds weer dat er niets met mijn hart was….. hoe anders is dat nu: als ik nu vertel dat mijn hart snel klopt en ik druk op mijn borst ervaar belt hij het liefst 112. Hij maant mij om de huisartsenpost te bellen en wordt boos als ik zeg dat ik het even aan wil kijken. Door zijn paniekmodus word ik nu natuurlijk ook meer ongerust.
Dus loop, lig, hang ik uren en nachten met een paniekaanval. Gelukkig heb ik dan nog mijn goede vriend Oxazepam maar toch is het weer een gevalletje “Ik mis ons”
Ontdek meer van Ik mis ons
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
