Ik ben nog steeds boos en verdrietig om wat Niko is “aangedaan” op 9 januari 2023. Uit het niets viel hij om. Een ogenschijnlijk gezonde man van 59 jaar. Kon alles, deed van alles en qua conditie leek hij wel 20.
Om de 3 jaar had hij een griepje waardoor hij max. 5 dagen zielig en snotterend thuis bleef. Mannengriep🤪.
stress
Stress had hij wel, al was hem dat niet aan te zien. Tuurlijk vertelde hij wel eens iets over zijn werk bij Allinco en over de “directie” maar stortte zich altijd vol overgave op zijn werk. Als een rasechte binnenvetter kon je niet vermoeden dat hij veel meer stress had dan je dacht.
Daar komt dan ook nog eens bij dat ik niet de makkelijkste persoon ben om mee samen te leven. Ook daar moest Niko sterk voor in zijn schoenen staan. Wonderwel is hij degene die mij heeft kunnen temmen maar dat heeft ook zijn energie gekost.
Stress doet een hele hoop en meermaals heb ik hardop gezegd dat “als er iets met Niko gebeurt ik daar Allinco, maar vooral de directeur R.W., verantwoordelijk voor hou.
Uiteraard is hij niet verantwoordelijk voor Niko zijn hersenstaminfarct en hartfalen. Toch ben ik boos en vooral verdrietig. Het bedrijf waar mijn kanjer 27 jaar lang in dienst is (nu nog) heeft niets, maar dan ook niets gedaan om hem te helpen, tegemoet te komen.
laatste zetje
R.W. is dus niet verantwoordelijk voor Niko’s omvallen maar heeft hem met bepaalde dingen die hij gezegd en gedaan heeft eind 2022 wel het laatste zetje gegeven.
Omdat ik dit nog steeds niet van mij kan afzetten en hier ontzettend verdrietig over ben zal ik hier zeker vaker op terug komen in dit blog. De waarheid mag en zal ik ooit van mij afschrijven.
Ontdek meer van Ik mis ons
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
