Met zijn 2en zijn we beland in Breskens. Niet al te ver weg maar toch even het vakantie gevoel. Heerlijk, al zijn de vakanties anders dan anders.
Vannacht, na aankomst op het mooie vakantiepark, heb ik toch wel een tijd liggen piekeren. Hoe moeten we hier eigenlijk de tijd doorkomen, wat moeten we doen. Niko kan geen kilometers lopen en door het slenteren doet mijn rug weer pijn.
Dat is niet alles wat ik piekte…. moest ook denken aan al de voorgaande maanden, dat echt niemand MIJ echt zie. Patries dendert wel door denkt iedereen maar Patries is moe, heel erg moe. Ik wil even geen gezeik. Zo zit ik nog met een schilder die voor bijna 3000 euro ons huis heeft geverft in mei maar hier en daar een grote steek (streep in dit geval) heeft laten vallen. Al vele malen heeft hij belooft het op te lossen (het hele huis moet gewoon overgeverfd worden) maar er komt geen actie.
Dan hebben we ook nog eens te maken met die onkundige mensen die bij Allinco werken. Serieus, wat een toko is dat. Nog 3 weken voordat Niko officieel uit dienst is daar dus best kort dag. Komt er zo Pipo van HR die besluit even onze eerste vakantiedag te vergallen. Komt wel weer goed maar ik ben dat domme, ongeïnteresseerde en vooral onkundige gedoe van die mensen daar zo zat.
Ontdek meer van Ik mis ons
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
