Zondag 6 oktober, laatste “vakantiedag”. Morgen word ik weer geacht fris, vrolijk en fruitig op het werk te verschijnen. Dat vrolijke zal wel lukken (heb mijn roeping als actrice echt gemist zou mijn moeder zeggen) maar fris en fruitig……🫠
Er is werkelijk niemand die begrijpt wat er in je leven veranderd als je partner waar je ziels veel van houdt ineens valide word. Niet alleen diens leven ligt aan diggelen maar ook die van de partner.
Morgen al die vrolijke gezichten met de vraag hoe de vakantie is geweest. Heel lief bedoeld maar ik zou willen schreeuwen dat ik kapot ben. De vakantieweek tegenviel door alle obstakels ivm een invaliditeit Niko. Al het geouwehoer en slapeloze nachten wat betreft Allinco. Het UWV wat nog uitsluitsel moet geven.
NEE ik ben niet uitgerust. NEE ik ben niet ontspannen. NEE ik heb geen mooi weer gehad. NEE mijn verdriet over alles en iedereen heb ik nog geen plek kunnen geven. Zelfs nog het bericht gekregen van een voor mij dierbaar persoon die te horen heeft gekregen dat ze niet lang te leven heeft.
JA, ik mis de vakantie zoals ze ooit waren, de zon, de gezelligheid, de ZEE daar, het eten, die ontspanning. JA, ik mis ons, ons ouwe leventje. JA, ik vind het leven kut en JA ik ben doodop.
Uiteraard zal ik morgen zeggen dat de vakantie mij goed gedaan heeft en ik zal doen alsof ik alles weer aankan. En dat laatste is niet gelogen, want ik ZAL het wel aan moeten kunnen.
*God gives his toughest battles to his strongest soldiers* Had ik al verteld dat ik niet gelovig ben! Hij kan dus stoppen nu met uitdelen van battles.
Ontdek meer van Ik mis ons
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
